"Ik hoop dat het ZRTI zijn menselijke kant weet te behouden"
Nico van Bree was klinisch fysicus bij het ZRTI
Het had weinig gescheeld of Nico van Bree was in 1992 niet op sollicitatiegesprek geweest bij het ZRTI. De uitnodigingsbrief arriveerde namelijk in zijn huis in Haarlem, terwijl Nico – in Brabant opgegroeid – carnaval vierde in het zuiden. “Ik opende de brief op het moment dat het gesprek zou plaatsvinden. Gelukkig begrepen ze de situatie en mocht ik op een ander moment langskomen.”
Dat gesprek resulteerde in een dienstverband dat pas eind 2019 ten einde kwam. In de tussenliggende 27 jaar heeft Nico het ZRTI zien groeien van een klein team tot de organisatie met bijna honderd medewerkers op twee vestigingen die het nu is. “Er is in de loop der tijd natuurlijk veel veranderd. In mijn beginjaren deed ik zelf nog veel metingen en kwaliteitscontroles aan de toestellen, maar al snel mocht ik een klinisch fysisch medewerker aannemen. Daarna kon ik me veel meer toespitsen op het creëren van de voorwaarden om nieuwe technieken goed in te voeren en te gebruiken.”
Invloed uitoefenen
De relatief kleine schaal van het ZRTI heeft Nico altijd als een voordeel gezien. “De lijnen zijn kort en iedereen kent elkaar. Bovendien kun je zelf invloed uitoefenen op bijvoorbeeld de aanschaf van apparatuur en het invoeren van nieuwe technieken. Daardoor waren we in de jaren negentig één van de eerste radiotherapeutische instituten in Nederland die met een multileaf collimator gingen werken, waardoor je veel efficiënter kunt bestralen en waarmee complexere technieken mogelijk werden. Ook was het ZRTI het eerste radiotherapiecentrum dat van álle patiënten een CT-scan maakte om daarmee een bestralingsplan te kunnen maken. Ik heb altijd veel ruimte gehad voor zulke ontwikkelingen en ook mijn collega’s waren enthousiast en ambitieus.”
Nieuwbouw in Vlissingen
De mooiste periode beleefde Nico rond 2004. “Op dat moment werd de nieuwbouw in Vlissingen gerealiseerd en ik was op dat moment verantwoordelijk voor zaken als het maken van berekeningen voor de bunkers. Als klinisch fysicus was ik continu met iedereen in gesprek over allerlei zaken: de medewerkers fysica, de gebruikers, de leveranciers, de mensen van de bouw. Het betrokken zijn bij dat hele traject van vergunningaanvragen tot oplevering en ingebruikname van de versnellers, dat is toch wel één van mijn mooiste herinneringen aan het ZRTI.”
Balans
Sinds 1 januari 2020 is Nico met vervroegd pensioen. “Ik heb een hechte werkkring achter me gelaten, waarin iedereen écht oog heeft voor de patiënt. Ik hoop dat het ZRTI die menselijke kant weet te behouden, maar eigenlijk twijfel ik daar niet aan. Bovendien hoop ik dat het ZRTI kritisch blijft kijken naar de nieuwste innovaties in de radiotherapie en niet zomaar overal achteraan gaat lopen. Wat is zinnig, heeft dit écht nut voor de patiënt? Daarvoor heb je mensen nodig die een grote drive hebben én mensen die op de rem kunnen en durven trappen. Die balans is op dit moment goed. Ik hoop dat dat zo blijft.”